जशी जिंदगी ढळू लागली
काळसावली छळू लागली
कुपोषणाची कीड पसरता
नवी पालवी गळू लागली
शांति-ज्योत ही पेटविल्यावर
शांतता होरपळू लागली
दुनियेची बस तुडुंब भरली
जिंदगी लोंबकळू लागली
कशास फुंकर तिने घातली?
जखम पुन्हा भळभळू लागली
जरी आंधळा तरी जगाची
नेत्रपल्लवी कळू लागली
गंध तिचा वाऱ्यावर फिरला
कळी कळी दरवळू लागली
अशी जन्मभर तेवलीस की
ज्योत उराशी जळू लागली
पाय रोवुनी उभी रोपटी
वादळेच उन्मळू लागली
Tuesday, September 9, 2008
Subscribe to:
Posts (Atom)