ऋतू येत होते ऋतू जात होते

मायबोलीवर वैभव जोशी ह्यांनी जी गजल कार्यशाळा आयोजित केली होती त्यात मी लिहिलेली ही गजल..


ऋतू येत होते ऋतू जात होते
तरी तेच माधुर्य प्रेमात होते

नजर भिडविता पूर्ण घायाळ झालो
किती लाघवी तीर भात्यात होते

मुकी राहुनी ही किती बोलली ती
उतरले तिच्या भाव डोळ्यात होते

अता सार्थकी लागला जन्म माझा
तिचे मखमली श्वास श्वासात होते

रुढींची वृथा का तमा बाळगू मी?
मला साथ द्याया तिचे हात होते

तिच्या पासुनी वेगळे मज करावे
कुठे एवढे धैर्य काळात होते?

बाई बाई बघ भांड्यांचा कसा पसारा पडला

चाल : बाई बाई मनमोराचा कसा पिसारा फ़ुलला

बाई बाई बघ भांड्यांचा कसा पसारा पडला
बाई बाई बघ भांड्यांचा कसा पसारा पडला

केवढी भांडी, केवढा राडा
एक-दोन दिवसातून, एकदा खाडा
केवढं दळण, केवढं जळण
डोळं लावलं, तुझ्या वाटंला
थोडे थोडे कपडेही ठेवले धुण्याला
बाई बाई बघ भांड्यांचा कसा पसारा पडला

मोलकरीण राणी माझी, राणी माझी
लई गुणाची ती गं बाई
लोळागोळा जीव माझा पडला तिच्या पायाला
बाई बाई बघ भांड्यांचा कसा पसारा पडला

हा केरवारा, सारा पसारा
जाईल निघुनी, थांबवा तिला
फरशी-धुणी, केविलवाणी
बगा आतुरली तिच्या स्पर्शाला
येडं, येडं, मन येडं झालं पाहून रखमाला
बाई बाई बघ भांड्यांचा कसा पसारा पडला

----
अवधूत गुप्तेंची बायको मात्र ह्याचे remix गुणगुणेल ह्यात शंका नाही

मूळ गाणे

तुझे देखके मेरी मधुबाला
मेरा मन ये पागल झाला
तूने एकबार हसकेच बोला
मन पंछी बनके डोला
तूने मन का द्वार जो खोला
मन कामातूनच गेला

बोला

बाई बाई मनमोराचा कसा पिसारा फ़ुलला
बाई बाई मनमोराचा कसा पिसारा फ़ुलला
फुलला

अगं फ़ुलवा तू फ़ुलवायचं की नुसतचं झुलवायचं
शिंगरू मेलं हेलपाट्याने असं नाही चालायचं

बस एक इशारा कर तू
तेरे लिये जान मैं दे दू
(अगं फ़ुलवा तू फ़ुलवायचं की नुसतचं झुलवायचं)
तू चाहे तो नाम मैं तेरे
ये आक्खा मुंबई कर दू
तू बोल तो बस तुझे चाहिये क्या
भायखल्ला या वडाल्ला
बाई बाई मनमोराचा कसा पिसारा फ़ुलला ॥

कोई मेरा नाम जो पुछे
तेरा नाम बताता हू मैं
(अगं फ़ुलवा तू फ़ुलवायचं की नुसतचं झुलवायचं)
मेरे घर का भूल के रस्ता
तेरे घर तक आता हू मैं
मेरे यार तेरा दिलदार हुआ
तेरे प्यार मैं बडा निठल्ला
बाई बाई मनमोराचा कसा पिसारा फ़ुलला ॥

तुझे देखके मेरी मधुबाला

------
विडंबन

जब देखा मैं रखमाला
मेरा जीव ये भांड्यात पडला
तिने 'आले बगा' जब बोला
दिल 'रिन' और 'व्हिल' ये झाला
ती लागताच कामाला
मन कामातूनच गेला

बोला...

बाई बाई बघ भांड्यांचा कसा पसारा पडला
बाई बाई बघ भांड्यांचा कसा पसारा पडला
पडला...

अग रखमा तू घासायचं का नुसतचं पाडायचं
पोचं येतील भांड्याला बाई असं नाही चालायचं

अग रखमा तू घासायचं का नुसतचं पाडायचं
पोचं येतील भांड्याला बाई असं नाही चालायचं

बस थोडे बर्तन घास तू
धुणे धू सावकाश तू

(अग रखमा तू घासायचं का नुसतचं पाडायचं)

केर निकाल बेडरूम का
फिर टीव्ही देख बिन्दास तू

तू बोल तो बस तुझे चाहिये क्या
खानेको नाष्ट्याल्ला
बाई बाई बघ भांड्यांचा कसा पसारा पडला
पडला...

जब काम तेरा मैं देखू
चक्करही मुझे आता हैं

(अग रखमा तू घासायचं का नुसतचं पाडायचं)

मेरा नवरा कितने चक्कर
तेरे घर रोज लगाता हैं

मेरी रानी तेरे इंतजार मे तो
हुआ पागल पुरा मुहल्ला
बाई बाई बघ भांड्यांचा कसा पसारा पडला
पडला...

मायबोली दिवाळी अंक

मायबोली.कॉम या मराठी संकेतस्थळाचा आठवा दिवाळी अंक ८ नव्हेंबर, २००७ ला, नरकचतुर्दशीच्या दिवशी ’ऑनलाईन’ प्रकाशित झाला. त्या दिवाळी अंकात माझे 'आज रांधण्यात दंग' हे विडंबन प्रसिद्ध झाले आहे. त्याचा दुवा : आज रांधण्यात दंग

तसेच 'मुन्नाभाई चले येरवडा' हा माझा हलकाफुलका लेखही प्रसिद्ध झाला आहे. त्याचा दुवा : मुन्नाभाई चले येरवडा

पूर्ण अंकच वाचनीय आणि श्रवणीय(ही) झाला आहे. तो इथे वाचता येईल : मायबोली दिवाळी अंक

तुमचे अभिप्राय मला जरूर कळवा.

गड्याचे श्लोक

गड्याचे श्लोक

चाल : मनाचे श्लोक

मना सज्जना केर वारे करावे
पहाटे भल्या रोज पाणी भरावे
धुवावी अशी घासघासून लादी
पसारा नको आवरा नीट गादी

मना सज्जना तोच चंडी उठावी
तिची त्याक्षणी जीभ वेगे सुटावी
चहा पाजुनी थंड डोके करावे
पती चांगला नाव ऐसे मिळावे

त्वरेने पुन्हा भात पोळी करावी
विळी घेउनी योग्य भाजी चिरावी
डबा रोजचा एक जैसा नसावा
शिरा न्याहरीला जरूरी असावा

प्रभाते मनी बायकोला भजावे
तरी स्वल्प पैसेच खर्चा मिळावे
पगारास हाती तिच्या सोपवावे
कमावून जास्ती तिला तोषवावे

तिचे पाय रात्री जरासे चुरावे
मका तेल ते चोळुनी जे मुरावे
निजायास गादी उशी शाल द्यावी
अशी चाकरी नित्य संपन्न व्हावी

नको रे मना बोल ते बायकोचे
असे की जणू बाण छातीत टोचे
तिच्या ह्या जिव्हा कोण घाले लगाम
अश्या शूरवीरा हजारो सलाम

अशी बायको ही कशी आवरावी
तिची भ्रष्ट बुध्दी कशी सावरावी
कुणी थोर तो काय सांगेल युक्ती
तया पावलांची शिरी लावु माती

कसा जीवघेणा अघोरीच त्रास
सुखाचा ठरे त्यापरी स्वर्गवास
'मिल्या' सांगतो नीट ध्यानी धरावे
मरावे परी लग्न नाही करावे

माकडाचा मोबाईल

माकडाचा मोबाईल - एक बालगीत

एक माकड घेऊन आले एकदा मोबाईल
कलरफुल डिस्प्ले होता, लेटेस्ट होती स्टाईल

स्कीनसेव्हर त्याचा होता बाल हनुमान
रींगटोन म्हणून सेट केले जंगलबुकचे गान

माकड पुसे वापरायचाय का तुम्हाला हा फोन
एका कॉलला तीन रुपये एस. एम. एस. ला दोन

दुसऱ्या जंगलात फोन करायला पडेल ज्यादा दर
रोमिंग तेवढे घेतले नाहीये, उगा खर्चात भर

अस्वल म्हणे वाट बघत असेल माझी हनी
फोन करतो 'आलोच मी' काढुन ठेव हनी

मनी आली मिशा चाटत घेउन पैसे नवे
'डायल ए मिल्क' कॉल करुन सांगते दूध हवे

कोल्हा म्हणला माकडदादा होतेय फार बोअर
एस.एम.एस. करुन मागवा जरा क्रिकेटचा स्कोअर

ससा मागे शर्यतीसाठी एकदाच फोन उधार
अलार्म सेट करुनच झोपेन यंदा मीच जिंकणार

कुत्रा बोले शेपुट हलवत सांगु का खरंच
आयडीआ का घेतलेस भाऊ, वापरुन बघ ना हच

इतक्यात आले वाघोबा डरकाळी फोडत
पळती सारे सैरावैरा आरडा ओरडा करत

माकड बोले घाबरु नका! पळताय काय असे?
युक्ती ऐसी करतो आता वाघोबाही फसे

हळुच त्याने बंदुकीचा ठो ठो रिंगटोन लावला
घाबरुन तेथुन वाघोबाने लागलीच पळ काढला

वाघोबाची फजिती बघुन हसु लागला जो तो
माकड म्हणले नीट बसा काढू छानसा फोटॊ
माकड म्हणले नीट बसा काढू छानसा फोटॊ

दाटे धुराचे हे जाळे

चाल : फिटे अंधाराचे जाळे

दाटे धुराचे हे जाळे, झाले कोंदट आकाश
रस्त्यारस्त्यातून वाहे, एक कोंडणारा श्वास ॥

ओकी धूर गाड्या साऱ्या, आसमंत हा काळोखे
गावोगावी झाडांवर, पडती मॄत्यूचे विळखे
लाज लज्जा ही ना शिवते, आमच्या मनास मनास ।

वॄक्ष तोडुन झाले सारे, टेकड्याही विकून झाल्या
पाप जन्मता मनात, वाल्मिकीचा झाला वाल्या
जणु पैशाची ही खाण, लागे हातास हातास ।

लाच खाऊन रे मुकी, झाली मनपाची खाती
नदीपात्रामध्ये बांधू, रहायला स्वर्ग साती
धरु निसर्गाला दोषी, पूर आल्यास आल्यास ।

समुद्रही हटविला, 'मीठी'ला द्या मूठमाती
मात देऊ निसर्गाला, माणसाला चढे मस्ती
चाले विनाशाकडे रे त्याचा, सारा प्रवास प्रवास ।

दाटे धुराचे हे जाळे, झाले कोंदट आकाश
रस्त्यारस्त्यातून वाहे, एक कोंडणारा श्वास ॥

ब्रेक लावून पाहिला, ट्रेस काढून पाहिला

चाल : संदीपची कविता - दाढी काढून पाहिला, दाढी ठेवून पाहिला |

ब्रेक लावून पाहिला, ट्रेस काढून पाहिला
बग परंतु कोडमधला, आहे तस्सा राहिला

बग पकडण्या डीबगरचे, जाळे अलगद लाविले
पण छुपा रुस्तुम तरीही, हाती नाही लागला

फ़िक्स कर हा बग लगेचच, बॉसने फ़र्माविले
फ़ॉल्ट दुसर्‍याच्या मॉड्युलचा, म्हणत झटकून टाकिला

फ़िरून दुनिया पण परतला, बग तो माझ्या अंगणी
री-प्रोड्यूस ना होई म्हणुनी, क्लोज करुनी टाकला

चिवट टेस्टरने तरीही, परत त्याला उघडले
'कोड फ़्रीझ' ची सबब देऊन, लांबणिवरती टाकला

पाहुनी हा आळस माझा, बॉसने फटकारले
राग सारा बॉसवरचा, की-बोर्डवरती काढिला

एक छोट्या बगमुळे मज, कस्टमरने चावले
शेवटी फ़ीचर म्हणोनी, डिलिव्हरी मध्ये घातला

ब्रेक लावून पाहिला, ट्रेस काढून पाहिला
बग परंतु कोडमधला, आहे तस्सा राहिला

आताशा मी फ़क्त बकाणे चकण्याचे भरतो

चाल : आताशा मी फक्त रकाने दिवसांचे भरतो

प्रेरणा : मनोगत वरचे भोमेकाकांचे विडंबन - आताशा मी फक्त बकाणे चिवड्याचे भरतो

विषय : चावून चोथा झालेला.. म्हणजेच नवी बाटली जुना माल :)

तरीही विडंबन करायचे कारण : विषयाला ग्लास मास अपील आहे असे वाटले म्हणून :)


आताशा मी फ़क्त बकाणे चकण्याचे भरतो
प्याले भरणार्‍या वेटरला लगेच थांबवितो

वास नको मज कुठलाही अन भास नको आहे
बॉटल कसली मुळात मजला ग्लास नको आहे
ह्या मद्यांशी अवघ्या परवा करार मी केला
मी प्यावे ना त्यांना; त्यांनी पिऊ नये मजला
विवाहनामक बेडीमधला कैदी घाबरतो

आता आता बाटली केवळ औषध साठवते
द्राक्षे बघता वाईन नाही, 'आसव' आठवते
आता कुठल्या दिलखुष गप्पा उनाड मित्रांशी
आता पार्टी पूर्वीगत ना रंगीत नि हौशी
उद्विगतेने दारूवरची गीते मी रचतो

खाते जेव्हा सतत बायको नवर्‍याचा भेजा
उडून जाती स्पिरिटप्रमाणे पेल्यातिल मौजा
बारा महिने दारी श्रावण, येतो मुक्कामा
हरेक दिन मग ड्राय डे परी, सुका नि रिक्कामा
पिण्याविना मी; बिनपाण्याची मासोळी होतो

आताशा मी फ़क्त बकाणे चकण्याचे भरतो

हा खेळ माकडांचा

चाल : हा खेळ सावल्यांचा

दिल्लीत खेळ चाले, या मूढ माकडांचा
संपेल ना कधीही, हा खेळ माकडांचा

हे कमळ ना सुगंधी, संघात घडवलेले
जातीयवाद नामे, काट्यात अडकलेले
तोंडात राम असुनी, आचार रावणाचा
संपेल ना कधीही, हा खेळ माकडांचा

लढण्यात पाकळ्या जर, आपापसात दंग
कैसा मुठीत यावा, सत्तेसमान भृंग
करते धनुष्य मारा, कमळावरी शरांचा
संपेल ना कधीही, हा खेळ माकडांचा

पिझ्यास इटलिमधल्या, लालू, पवार बेस
डाव्यांकडून वरती, जुनकट नि लाल सॉस
मनमोहनास होई, मग त्रास अपचनाचा
संपेल ना कधीही, हा खेळ माकडांचा

कुरवाळण्यात 'दाढी', पंजा सदैव मग्न
अफजल गुरुस फ़ाशी, देण्या अनेक विघ्न
राष्ट्रास का पती हा निर्जीव लाकडांचा
संपेल ना कधीही, हा खेळ माकडांचा

माऊसही

चाल : संदीपची गजल पाऊसही

तुझ्या माझ्यासवे बोलायचा माऊसही
तुझ्या ईमेलना, वाचायचा माऊसही

कधी याहूवरी मी जर तुझ्याशी भांडलो
कसा कीबोर्डला, झापायचा माऊसही

गुलाबी-गोड गोष्टी चॅटवर तुज सांगता
तुझ्या इतुकाच मग, लाजायचा माऊसही

उगा गुरकावली ती बॉस, तर नावे तिच्या
कशी बटणे तिन्ही, मोडायचा माऊसही

समोरच स्कर्टवाली सुंदरी जर बैसली
कसा हलकेच खाली, यायचा माऊसही

अचानक कोड माझा चालताना पाहुनी
पुन्हा क्लिक क्लिक असा, नाचायचा माऊसही

कसा मज साथ सुख-दु:खामध्ये तो द्यायचा
सदा दोस्ती अशी, निभवायचा माऊसही

रात नसता, प्रेत नसता

संदीपची अजून एक गज़ल, मेघ नसता वीज नसता चे हे विडंबन.

अर्थात एवढ्या romantic गझलेची अशी वाट लावल्याबद्दल संदीपची आणि त्याच्या पंख्यांची माफ़ी मागून

रात नसता, प्रेत नसता, भूत भासू लागले
जाहले इतकेच होते की तुला मी पाहिले

थोबडा भेसूर का हा पावडरिने रंगला
आरश्याला भिवविताना काल तुजला पाहिले

एवढा आकार देहाचा तुझ्या ह्या वाढला
बुरुज देखिल सिंहगडचे सूक्ष्म वाटू लागले

असुर लाखो जवळ असुनी दैत्यराजा हळहळे
दैत्यमाणिक हे तुझ्यासम मर्त्यलोकी राहिले

पाहुनी रंगास तुझिया कोळसा काळा पडे
शल्य हे त्याच्या उरातिल त्यास जाळू लागले

काळराती प्राक्तनाला दोष मी माझ्या दिला
शेवटी तुज धर्मपत्नी मज करावे लागले

World Cup मध्ये भारताचा दारुण पराभव झाला त्यावेळी भारतीय संघाचे वर्णन मला असे करावेसे वाटले होते

मूळ कविता : साहेब म्हणतो चेपेन चेपेन

लंका म्हणते चोपेन चोपेन...... बांगला म्हणतो चोपेन चोपेन
काळ मोठा... वेळ खोटी...... पब्लिक म्हणते चोपेन चोपेन

खेळले सारे मैदानावर, स्वप्नांची ह्या करुनी राख
लंकेच्या सिंहाला पाहून, शेळ्या झाले आमुचे वाघ
वाघ म्हणाले 'मास्तर'ला, दात नाहीत आम्हाला
शिकार कसली करतो आम्ही, नखे कुरतडत हारेन हारेन

बँटींग म्हणजे गमजा नुसत्या मोर्तजा ने काढले माप
मुरलीच्या फ़िरकीला पाहून, वाघांचा ह्या हो थरकाप
वळता थोडे फ़सती रे, 'दुसरे' पॅडवर बसती रे
बॅट म्हणते मारीन मारीन, हात म्हणती सोडेन सोडेन

आम्ही जगाला मारून डोळा भरतो आमची तुंबडी रे
हरण्याची मुळी पर्वा नाही, गेंड्याची जर कातडी रे
मैदानावर फ़ुटतो घाम, तरी वाढतो आमचा दाम
अर्थ म्हणतो पैसा पैसा, शब्द म्हणती कँपेन कँपेन

भज्जू, झहीर, आगरकरला, पडते का कधी विकेट रे
ह्या संघाचे झाले आहे, चेंडूवाचून क्रिकेट रे
इतके दारुण हरले रे, शेंबडे पोरही चिडले रे
पवार म्हणतो थांबा थांबा, जनता म्हणते बुकलेन बुलकेन

लंका म्हणते चोपेन चोपेन...... बांगला म्हणतो चोपेन चोपेन
काळ मोठा... वेळ खोटी...... पब्लिक म्हणते चोपेन चोपेन

नामंजूर

पुण्याचे ट्रॅफ़िक पाहून पुणेकर गाडी चालवताना हे गाणे म्हणत असावेत असे वाटते

चाल : नामंजूर

जपत जनांना कार हाकणे - नामंजूर
लाल दिव्याला उगा थांबणे - नामंजूर
मी ठरवावी दिशा वाहत्या ट्रॅफ़िकची
वनवे म्हणुनी लांबून जाणे - नामंजूर

मला फ़ालतू फलकांचा ह्या जाच नको
कुठे कसेही वळण्यावर ह्या टाच नको
थांबवितो मी गाडी जिथे मज हो इच्छा
जागा बघुनी पार्कींग करणे - नामंजूर

रस्त्यांवरच्या अपघातांना कारण मी
वेगासाठी देह ठेवतो तारण मी
भले हाडांचा होवो सार्‍या चक्काचूर
मज शिस्तीचे थिटे बहाणे - नामंजूर

पडणे-झडणे, भांडण तंटे रोज घडे
संधिसाधू, लाचार मामू मध्ये पडे
'रोख' जरासे तिथेच द्यावे अन जावे
चौकीला नेणे गार्‍हाणे - नामंजूर

(
मी गर्दीला ह्या शाप मानले नाही
अन नियम तोडणे पाप मानले नाही
खड्डा ज्यावर एकही पडला नाही
मी पथ असला अद्याप पाहिला नाही
)

नो एन्ट्री अन स्पीड लिमिट्स ही दूर बरी
मिळता जागा घुसण्याची ही ओढ खरी
परदेशातून नियम पाळणे मज समजे
पण नियमांना इथे पाळणे - नामंजूर

~ मिलिंद छत्रे

खडडयाधीन आहे शहरी!!! (भाग 3)

प्रवेश तिसरा

लोकांचा क्षोभ वाढत आहे... वर्षानुवर्षे खड्यातून प्रवास करुन त्यांना त्याची इतकी सवय झाली आहे की सरळ रस्त्यातून गाडी चालविणे अगदी अशक्या झाले आहे त्यांना.. इतकी सवय झालीय की त्यांनी घरीसुद्धा खास जमिनीला उंचसखलपणा देणारी खास कार्पेट्स अंथरुन घेतली आहेत. कित्येक multI national कंपन्यांनी आपल्या ऑफ़िसमध्येही तशीच व्यवस्था केली आहे. (ही कार्पेट्स बनवण्याचा कारखाना अर्थातच एका नेत्याच्या मेहुण्याचा आहे) पुण्यात असेच अजुन रस्ते सापडले किंवा खड्डे बुजले गेले, तर काय? ह्या विचाराने लोक हवालदिल झाले आहेत..

इकडे पुण्यातील हाडवैद्यांना मात्र आनंदाची उकळी फ़ुटली आहे.. असेच अजुन काही सरळ रस्ते सापडले तर त्यांच्या धंद्याला बरकत येणार असल्याने ते रस्त्यांना पाठींबा देण्यासाठी सरळ खड्यांमध्ये उतरले आहेत मोर्चा घेउन.. त्यांचे नेतृत्व हाडाचे हाडवैद्य असलेले Dr. हाडलावे करत आहेत.

म . न . पा . चे ठेकेदारही गप्प बसलेले नाहीयेत.. असेच सगळीकडे रस्ते दिसु लागले तर त्यांचा पोटापाण्याचा मार्गच बंद व्हायचा अशी भिती त्यांना वाटू लागली आहे. त्यामुळे तेही खड्ड्यात उतरले आहेत... पुण्यातले सगळेच खड्डे आज गजबजुन गेले आहेत...

इकडे बाहेर असा गदारोळ सुरु असतानाच राजेसाहेबांच्या बंगल्यावर त्यांचा दरबार भरला आहे. राजेसाहेब 'च. ल. दाढीकर' स्वत:ची दाढी कुरवाळत चिंतातुर चेहर्याने बसले आहेत.

पं.प्र.सा. आणि इतर निवडक मंत्री हजर आहेत.

राजेसाहेब (रा. सा.): आज सकाळीच मला सेक्रेटरींनी बातमी वाचुन दाखविली. ऐकुन मला सांस्कृतिक धक्काच बसला (पुण्यातला धक्का सुद्धा सांस्कृतिक असतो.).. संध्याबाई, तुम्हाला पुण्याचे पंतप्रधानपद देउन आम्ही दिल्लीला गेलो ते ह्याच साठी? आता तुम्हीच सांगा हे आमचे खायचे आपले खेळायचे दिवस आहेत ना.. मग? आम्ही फ़ेस्टीवल कडे लक्ष द्यायचे का खड्ड्यांकडे? असेच जागोजागी रस्ते दिसु लागले तर पुण्यात उद्योग कसे येणार?.

अहो लोकांना आश्वासन दिल्याप्रमाणे आपण अख्खे पुणे खड्डामय केले की नाही. अगदी धावपट्टी सुद्धा सोडली नाही मग हे नविन काय? अगदी माझ्या गल्लीत सुद्धा मागच्या वर्षी मी आलेलो तेव्हा ६९३ खड्डे होते. आज फ़क्त ६९२ पूर्णांक तीन चतुर्थांश खड्डे आहेत... हे कसे? आम्ही जनतेचे सेवक आहोत. त्यांना काय उत्तर द्यायचे आम्ही?

पं.प्र.सा. : महाराज काळजी नसावी... ह्यावर उपाय आहे. (कानात हळुच राजिनाम्याविषयी सांगतात).

रा. सा. : वा वा आमच्या तालमीत चांगल्या तयार झाला आहात की... वा वा.. (खुषीने दाढी कुरवाळु लागतात)

मॅडम एवढ्याने भागणार नाही. अजुन एक काम करा. 'ढुंढते रह जाओगे' योजना जाहिर करा आणि लोकांना सांगा की 'सरळ रस्ता कळवा आणि पन्नास हजार रुपये मिळवा' ही बघा आजच ही कविता नेटवर मिळाली आहे.. तुमच्या नावाने हिची पत्रके काढुन सगळीकडे वाटा. म्हणावे जिथे जिथे रस्ता दिसेल तिथे तिथे, मी (म्हणजे तुम्ही संध्याबाई) जातीने हजर राहिन खोदण्यासाठी. आणि मी (म्हणजे तुम्ही संध्याबाई) स्वत: प्रयत्न करेन रस्ते शोधण्याचा.

घ्या छापा ही कविता ....

चाल : दिसला गं बाई दिसला

लाचेनं माखलेली कुदळ हाती
आले मी ठेकेदार घेऊन साथी
रस्त्यात पडं, पाय बियं मोडं, नाही आम्हाला ही भिती
पुण्याचा प्रॉब्लेम, उद्योगांचा दुश्मन
कुठं दिसना मला, गं बाई बाई कुठं दिसना मला!
इथं दिसनां, तिथं दिसनां
शोधु कुठं?, शोधु कुठं?, शोधु कुठं?

दिसला गं बाई दिसला,
दिसला गं बाई दिसला
मला बघुन थोडासा खचला, गं बाई खचला

गडी अंगानं हाय लई लुकडा
त्याचा खडीनं माखलाय मुखडा
थोडासा वाकडा, इवलासा तुकडा
डोळ्यामंदी खुपला, गं बाई बाई, डोळ्यामंदी खुपला

दिसला गं बाई दिसला
मला बघुन थोडासा खचला, गं बाई खचला

माझ्या राजाची गेली रया
त्याला पाहुन येतिय दया
हातपाय तुटका, मधेच फ़ुटका
फ़ावडा उरी घुसला, गं बाई बाई, फ़ावडा उरी घुसला

दिसला गं बाई दिसला
मला बघुन थोडासा खचला, गं बाई खचला

पुण्यनगरीची न्यारी अदा
सत्ता खड्ड्यावर झाली फ़िदा
मिळेल पैका चढेल धुंदी
नेता दाढित हसला, गं बाई बाई, नेता दाढित हसला

दिसला गं बाई दिसला
मला बघुन थोडासा खचला, गं बाई खचला

-----------------

रा. सा. : सेक्रेटरी आता नीट काळजीपूर्वक लिहुन घ्या.. "Elephant God Festival" ची वेळ साधुन "खड्ड्यात्मका खड्डेश्वरा" ही दहा कलमी योजना जाहीर करा

१. पुण्याचे ऐतिहासिक महत्व लक्षात घेउन काही अतिशय जुन्या खड्ड्यांना आम्ही ऐतिहासिक नावे देऊन जतन करण्याचे ठरवले आहे... शनिवारवाड्याच्या शेजारी त्याच्याएवढाच मोठ्ठा असा जो खड्डा आहे त्याचे नामकरण 'पहिला बाजिराव खड्डा' असे करा आणि मुख्यमंत्री महोदयांना उद्घाटनाला बोलवा...तसेच ह्याच खड्ड्यात आंतरराष्ट्रीय दर्जाचा एक जलतरण तलाव, 'मस्तानी तलाव' ह्या नावाने बांधण्यात येईल अशी घोषणा करा..

२. विमानतळाशेजारी जो खड्डा आहे तो बराच खोल आहे.. त्याचे नामकरण 'दुसरा बाजिराव खड्डा' असे करा आणि येरवडा जेल मधल्या सर्व कैद्यांना तिकडे शिफ़्ट करा.. तो इतका खोल आहे की कुणीच पळुन जाऊ शकणार नाही आणि जेलमुळे फ़ुकटची अडलेली मोक्याची जागा बिल्डर लोकांना विकता पण येईल.

३. सिंहगड रस्त्यावरील मोठ्ठ्या खड्याला 'तानाजी मालसुरे खड्डा' नाव द्या. तो खड्डा N.D.A. ला त्यांच्या cadets ना अवघड असे प्रशिक्षण द्यायचे असेल तर उपयोगी पडेल इतका विविधतेने नटलेला आहे

४. स्वारगेट चौकातील खड्ड्याला 'स्व. राजीव गांधी खड्डा' असे नाव द्या. तिथे आंतरराष्ट्रीय मोटोक्रॉस स्पर्धेचे आयोजन करता येईल

५. लालमहाला जवळच्या खड्ड्याला 'दादोजी कोंडदेव खड्डा' असे नाव द्या.. त्यात तरुणांसाठी घोडेस्वारी प्रशिक्षण केंद्र सुरु करता येईल... माझ्या मेहुणीच्या चुलत दिराच्या साडुकडे भरपूर घोडे आहेत. त्याला ते केंद्र चालवायला देता येईल.

६. खराडी येथला खड्डा अजुन थोडा खोदायची गरज आहे. तिथे चांगली खाण तयार होईल... न जाणो तिथे जर हिरे सापडले तर सगळ्यांचीच चांदी होईल.

७. कुदळी, फ़ावडे, पहारी अश्या हत्यांरांच्या कारखान्यांना अनुदान मिळावे म्हणुन मी सरकार दरबारी प्रयत्न करीन असे अश्वासन द्या.
(खासगीत - कुणाकुणाला आपल्या नातेवाईकाच्याअ नावे कारखाने काढायचे आहेत त्यांनी मला नंतर भेटा)

८. काही काही खड्डे इतके लांब, रुंद आहेत की त्यांच्यावर पूल बांधायची गरज आहे. त्यासाठी निविदा मागविण्यात याव्यात. म्हणजे जनतेची (आणि आपलीही) चांगली 'सोय' होईल

९. काही काही खोल खड्डे आतुन एकमेकांशी छान जोडले गेले आहेत. त्यांचा अभ्यास करुन त्यामधुन मेट्रो चालु करण्यात येईल असे जाहीर करा

१०. पुण्यातल्या टेकड्यांवरची झाडे बिल्डर लोकांनी नष्ट केल्याने प्रेमी युगुलांची फ़ार पंचाईत झाली आहे. पण काही खड्डे असे आहेत की ज्यांच्यामध्ये झाडे उगविली आहेत. अश्या खड्ड्यांना develop करुन छानशी उद्याने तयार करा.. त्या बागांना अनुक्रमे म. गांधीं पासुन सुरुवात करुन, पं . नेहरु, इंदिरा गांधी, राजिव गांधी उद्यान अशी नावे द्या.. त्यातुन उद्याने उरलीच तर संजय गांधी, डॉ . बाबासाहेब आंबेडकर ही नावे वापरा... चुकुनही सावरकर, टिळक, भगतसिंग ह्या नावांचा उल्लेख नको.

अश्या रितीने सर्व योजना कागदावर जाहीर झाल्या. जनता नेहमीप्रमाणेच भुलली... नेत्यांच्या सोयीच्या काही योजना आमलात आणायला सुरुवात झाली. सुरुवातीला जनतेने आवाज उठविला, मोर्चे काढले, वर्तमानपत्रात लिहिले, कुणी विनोदी लिहिले तर कुणी गंभीर, कुणी चिमटे काढले तर कुणी ताशेरे ओढले. पण हळुहळु जनता सर्व विसरुन गेली. अंधेर नगरी परत चाचपडत, अडखळत खड्ड्यातुन रोजचा दिनक्रम करु लागली आणि चौपट राजेसाहेबही आपल्या विमानात बसुन एका शिष्टमंडळासोबत परदेशी निघुन गेले.

---------- पदडा पडतो ---------------

पाठीमागे सूत्रधार जनतेचे गार्हाणे गाऊ लागतो

चाल : पराधीन आहे जगती

दर वर्षी खड्डे पडता, दोष पावसाचा
खड्ड्याधीन आहे शहरी, पुत्र हा पुण्याचा
दोष पावसाचा

माय म . न . पा . ना दोषी, ना दोषि लोकराजा
खड्यामधुन ऑफ़िसयात्रा करे नित्य प्रजा
खेळ चालला से आमच्या, शूद्र ह्या जीवाचा
खड्ड्याधीन आहे शहरी, पुत्र हा पुण्याचा

अंत उन्नतीचा पतनी, होई ह्या पुण्यात
सर्व उद्योगांचा वत्सा, नाश हाच अंत
खोदण्यार्थ रस्ता बनतो, नेम म . न . पा . चा
खड्ड्याधीन आहे शहरी, पुत्र हा पुण्याचा

रस्त्यासवे जन्मे खड्डा, जोड जन्मजात
दिसे भासते ते सारे, मार्ग नाशवंत
काय शोक करीसी वेड्या, मोडक्या हाडांचा
खड्ड्याधीन आहे शहरी, पुत्र हा पुण्याचा

कैक स्वर्गवासी झाले, कैक अंथरुणात
चोळे मीठ जखमेवरती, राजा अकस्मात
'शरम' कल्पनेशी थांबे, कोश ह्या नेत्यांचा
खड्ड्याधीन आहे शहरी, पुत्र हा पुण्याचा

मिठाई न खाता सुटला, कोण प्राणीजात?
लाचमुक्त जगला का रे, कुणी म . न . पा . त?
ठेकेदार जे जे बोले, तोच मार्ग साचा
खड्ड्याधीन आहे शहरी, पुत्र हा पुण्याचा

दोन खंदकांची होते, रस्त्याखाली भेट
एक कुदळ तोडी दोघां, पुन्हा नाही गाठ
क्षणिक तोचि आहे मजुरा, थर डांबराचा
खड्ड्याधीन आहे शहरी, पुत्र हा पुण्याचा

नको आसु ढाळू आता, पूस लोचनास
खड्यातून आहे आता रोजचा प्रवास
व्यय होतसे रे आपल्या भरलेल्या कराचा
खड्ड्याधीन आहे शहरी, पुत्र हा पुण्याचा

नको आग्रहाने तिजला, बोलवूस व्यर्थ
खड्डे बुजले घोषित करुनी, झाली ती कृतार्थ
राजिनामा नाट्य हे मोठ्ठा, खेळ 'त्रिभुवनी'चा
खड्ड्याधीन आहे शहरी, पुत्र हा पुण्याचा

संपल्याविना ही वर्षे, पाच, काम काय?
पुण्यास ह्या नाही येणे, 'फ़ेस्टीवल' शिवाय
तूच एक भोगी आता, 'खाड्य'संपदेचा
खड्ड्याधीन आहे शहरी, पुत्र हा पुण्याचा

पुन्हा नका येऊ कोणी, दूर ह्या पुण्यात
उद्योगांना नाही थारा, खड्ड्यांच्या जगात
मान वाढला रे लोकी, पुण्यपत्तनाचा
खड्ड्याधीन आहे शहरी, पुत्र हा पुण्याचा


----- समाप्त ------

खडडयाधीन आहे शहरी!!! (भाग २)

प्रवेश दुसरा

इकडे पंतप्रधान बाईसाहेबा, श्रीमती संध्या भुवन ह्यांना रजनीलाच आपले रात्रीलाच ही बातमी कळल्याने त्यांचा रात्रभर डोळ्याला डोळा लागला नसतो.. अख्या 'त्रिभुवना'त पुण्याची आणि त्यांची नाचक्की होते आहे, लोकं भयंकर संतापली आहेत, 'त्या' रस्त्यावरचेच डांबर त्यांनी फ़ासायला आणले आहे, अशी भितीदायक स्वप्ने त्यांना पडत असतात.. आणि सारखे पोटात खड्डा पडल्यासारखे वाटत असते.

त्यामुळे सकाळी उठल्याउठल्या, विटकरीचे तुकडे वापरुन खड्डे जसे वरवर बुजवतात तसा थोडासा ज्यूस, काही फ़ळे आणि सुकामेवा अशी हलकी न्याहारी करुन त्या पोटातला खळगा वरवर भरतात आणि म . न . पा . कार्यालयाकडे कूच करतात.

तिकडे सगळे मंत्रीमंडळ त्यांची वाटच पहात असते.

पंतप्रधान साहिबा(पं.प्र.सा) : तुम्हाला माहिती आहेच आज एक मोठी गंभिर समस्या आपल्यापुढे आ ऽ ऽ वासुन उभी... खरेतर आडवी आहे. आपण सर्वांनी मिळुन तिला तोंड दिले पाहिजे.. विरोधक संधीचा फ़ायदा घ्यायला टपलेलेच आहेत. ह्या रस्त्याचा दोर करुन ते म . न . पा . चा रस्ता कधी चढतील आणि आपल्याला बाहेरचा रस्ता कधी दाखवतील हे समजणार सुद्धा नाही.. तेव्हा ही समस्या कशी सोडवायची ह्यावर चर्चा करण्यासाठी ही बैठ्क बोलाविली आहे.

(एवढ्यात सहाय्यक त्यांच्याकडे एक प्रिंट्-आऊट आणुन देतो. वाचुन एकदम गंभीर होतात..)

पं.प्र. सा. : बघितलेत?!!! काल रस्ता सापडला नाही तर लागले लोक आज बोलायला.. आमच्याविरुद्ध लिहायची कुठल्या वर्तमानपत्रात हिंम्मत नव्हती पण हे इंटरनेट आल्यापासुन जो तो उठतो तो ताळतंत्र सोडून लिहायला लागतो... म्हणजे ह्यांच्यासाठी आम्ही उद्योग पुण्यात आणायचे आणि ह्यांनी ऑफ़िसमध्ये बसुन हे असले उद्योग करायचे...

वाचा!!! वाचा ही कविता. काय मुक्ताफ़ळे झोडली आहेत बघा... एक आडवा न उभा खड्डा काय? पडत्यात काय? खड्ड्यात कुणी कधी पडते का? किती उपहासाने लिहायचे म्हणते मी.

कविता वाचून सर्वच गंभीर होतात...

पं. प्र. सा. : ते काही नाही ह्या लिहिणार्‍याला मी नंतर बघते. आधी मला ह्या रस्त्यावर काय उपाय करायचा ते सांगा. माझी बुद्धी अगदी काम देईनाशी झाली आहे.

(बुद्धी असेल तर काम देणार ना? असंतुष्ट मंत्र्याचा आवाज)

पहिला मंत्री : माझे आत्ताच अमांत्यांशी बोलणे झाले आहे. त्यांनी तातडीने खोदकाम सुरु केले आहे.

पं. प्र. सा. : ते ठीक आहे हो. पण 'बुंदसे गयी वोह हौद से नही आती' माहिती आहे ना?... उन्हाळ्यात प्यायला पाणी नाही मग पावसाळ्यात पूर येईल तेव्हा प्या असे सांगून चालत नाही.. नुस्ता रस्ता खोदून भागणार नाही. लोक आता आंदोलने करतील, पेपरात लिहितील. त्यांना शांत कसे करायचे?

दुसरा मंत्री : (सुडोकुतून डोके वर काढत. हे महोदय जेव्हा पहावे तेव्हा सुडोकु घेउन बसलेले असतात)एक उपाय आहे. संमती असेल तर सांगतो..

पं. प्र. सा. : अहो संमती कसली घेताय इथे माझी मति कुंठित झालीय.. सांगा लवकर

दु. मं. : अहो जे आपण दिल्लीत वापरले तेच गल्लीतही वापारायचे.. ह्याला त्यागाचे राजकारण म्हणत्यात (मंत्री महोदयांना मधुनच गावरान मराठी बोलायची खोड आहे)

पं. प्र. सा. : हे बघा असे कोड्यात बोलु नका.. तुमचे ते सुडोकु इथे नको.. डोकु आपलं डोके चालेनासे झालेय अगदी. तेव्हा नीट, सपष्ट, सुद्ध मराठीत सांगा.

दु. मं : (महत्व मिळाल्याने खुशीत येत) अगदी शुद्ध मराठीत सांगतो.. अहो दिल्लीला आपल्या म्याडमने नाही का रेझिगनेशन दिले होते मागे... तसेच तुम्ही पण रेझिगनेशन द्या.

पं. प्र. सा. : (रागावुन) तोंड संभाळुन बोला!! माझा राजिनामा मागताय? तुम्हाला वाटलेच कसे मी राजी होईन म्हणून?

दु. मं : अहो म्याडम जरा नीट ऐकुन तर घ्या... आता विरोधक तुम्हाला सळो की पळो करुन सोडतील. तुमचा राजिनामा मागतील, काम रोखुन धरतील, मिठाईतला वाटा वाढवुन मागतील.. त्यांची तोंडे बंद करायला हा एकच उपाय आहे.. त्यांनी राजिनामा मागायच्या आधीच तुम्हीच घोषाणा करा चार दिवसात रस्ता नाही उखडला तर राजिनामा देईन म्हणुन...

पं. प्र. सा. : अहो पण चार दिवसांनी खरेच राजिनामा द्यायला लागला म्हणजे?

दु. मं. : अहो असे होणारच नाही.. आपला जाहिरनामा खरा असतो का? तसेच हा राजिनामा.. नुसती घोषणा करायची राजिनामा देणार आणि नंतर नामानिराळे व्हायचे... चार दिवसात खोदकाम पूर्ण होईलच तोपर्यंत विरोधकांनाही आपण शांत करु.. वाटल्यास पूरग्रस्तांना वाटायला जी मदत आलीय केंद्राकडुन त्यात त्यांनाही वाटा देउन टाकू?

पं. प्र. सा. : हा हे एकदम बेस्ट आहे... सेक्रेटरी एक छानसे राजिनामापत्र लिहुन आणा बघु...

दु. मं : (हळुच) पण तेवढे माझे मागणे लक्षात ठेवा.. तुमचा कार्यकाल संपला की माझी शिफ़ारस करण्याचे..

पं. प्र. सा. : अगदी बिनघोर रहा. हा रस्त्याचा प्रश्ण सोडवायला राजेसाहेब स्वत: जातीने येत आहेत संध्याकाळी. त्यांच्या कानावर घालिन मी हे, संध्याकाळच्या बैठकीत.

क्रमश:

----------

खडडयाधीन आहे शहरी!!! (भाग १)

मागच्या वर्षी पुण्यातील रस्त्यांची अवस्था पाहून मी हे 'पथ'नाट्य लिहिले होते...
बघुया ह्यावर्षीही हाच अनुभव येणार का सुधारणा होणार ते बघुयाच...
----

खड्ड्याधीन आहे शहरी!!! ... एक पथ(?)नाट्य

पडदा उघडतो आणि सुत्रधार सांगु लागतो.

सुत्रधार : पुण्यनगरीत एकच खळबळ माजली आहे.... सगळीकडे एकच चर्चा (चर्चा आणि मोर्चा [घराकडे मोर्चा वळविणे ह्या अर्थी] हे पुणेकरांचे जन्मसिद्ध हक्क आहेत)...कोथरुड असो की कात्रज, मुंढवा असो की कोंढवा, हिंजवडी असो की हडपसर (नाव कसे सार्थ आहे नाही? हाडं पसर). बीपीओ म्हणू नका, आय.टी. (आयती पगार देते ती आयटी) म्हणू नका की सरकारी ऑफ़िसेस म्हणू नका सगळीकडे एकच बातमी लोक चघळत आहेत. पुण्यातील एका अग्रगण्य दैनिकाने पुरातत्व खात्याच्या मदतीने एक शोध लावला आहे... तळजाई ते कात्रज असा एक पेशवेकालीन रस्ता सापडवून त्यांनी मनपाचा अगदी कात्रज केला आहे.

प्रवेश पहिला

पुण्याचे प्रशासनही खडबडुन जागे झाले आहे... अमात्य श्री बधीर ह्यांनी तातडीने सर्व सरदार, भालदार, चोपदार, सेवक ह्या सर्वांची बैठक बोलावली आहे. अमात्यांना गहन प्रश्ण पडला आहे की अशी आगळीक झालीच कशी? खड्डा नसलेला एक रस्ता पुण्यनगरीत सापडतो म्हणजे काय? मिठाई खाउनदेखील असला अक्षम्य गुन्हा? त्यांना कुठे तोंड दाखवायला जागा उरली नाहीये. कुठल्यातरी खड्ड्यात जाउन लपावे असे त्यांना वाटु लागले आहे. आता ह्या समस्येतून (मार्ग कसा काढावा) खड्डा कसा खोदावा ह्याचा विचार ते करु लागले आहेत. तातडीने त्या भागातील खड्ड्यांची काळजी वहाणारे मुकादम खडीवाले आणि अभियंता श्री कुदळे ह्यांना बोलावणे धाडतात.

अमात्य : खडीवाले मी हे काय ऐकतोय?

खडीवाले : (तोंडातल्या गुटख्याच्या पिंकेने बाजुच्याच गालिच्यावर नक्षीकाम करत) काय ऐकता आहात?

अमात्य : अहो मी तुम्हाला विचारतोय? मी ऐकले ते खरे का?

खडीवाले : (त्याच मख्ख चेहर्‍याने पुन्हा एक पिंक टाकत) आता साह्येब मला वो काय माहिती तुम्ही काय ऐकले.. आम्हाला थोडाच ठेकेदाराकडुन mp3 प्लेयर असलेला लेटेश्ट मोबाईल मिळाला आहे? त्यावर तुम्ही काय ऐकता? काय ऐकले न ऐकल्यासारखे करता... आम्हाला काय ठावं? (मोबाईल आणि बाईलही.. हळुच पुटपुटतो.. तरी सर्वांना ऐकु जातेच)

अमात्य : (गडबडुन) बरं बरं!!! काय वाटेल ते काय बोलता? तुमच्या जिभेला काही हाड?

खडीवाले : साह्येब तेवड्ये हाड सोडुन बोला...कालच माझी 'होंडा शिटी' खड्ड्यातून जाताना मध्येच एक सरळ रस्ता आला त्यात अडकली आणि माझे कंबरेचे हाड मोडलेय बगा. अजुन दुखतेय..... हा नक्कीच त्या डांबर्‍याचा डांबरटपणा असणार बगा... त्याचाच एरीया होता बगा.

अमात्य : त्या डांबर्‍यांकडे मी नंतर बघुन घेईन.. आधी तुमच्या एरीआत म्हणे एक अख्खा खड्डाहीन रस्ता सापडला हे खरे आहे का ते सांगा?

खडीवाले : (ओशाळवाणे हसत) आता साह्येब...

तेवढ्यात कुदळे तोंड उघडतात...

कुदळे : साहेब मी सांगू का?

अमात्य : (रागाने) अहो सांगा की. उघडा की थोबाड.. मगाचपासुन नुसते भूत बघितल्यागत चेहरा करुन उभे आहात.

कुदळे : (महत्प्रयासाने बोलु लागतात) साहेब अहो मी तिकडूनच येतोय... असला गुळगुळीत रस्ता आहे ना की मी, तोंडघशीच पडलो. पूर्ण जबडा दुखतोय बघा बोलताना.... साहेब एकवेळ तुम्ही भूत पाहिले असेल पण असला रस्ता कधी पाहिला नसेल पुण्यात..

अमात्य : अहो मग तोंड वर करुन काय सांगताय?

कुदळे : साहेब जबडा दुखतोय ना.. म्हणुन तोंड वर करावे लागतेय बोलताना

अमात्य : (वैतागुन)... म . न . पा . च्या शाळेत शिकलात का हो तुम्ही?.. अहो जरा जनाची नाही तर मनाची बाळगा... खाल्या 'मिठाई'ला तरी जागा म्हणतो मी!!!

कुदळे : अहो साहेब तोच तर प्रॉब्लेम झाला ना. मिठाई खायला न मिळाल्यानेच घोटाळा झाला हा..

अमात्य : म्हणजे? आणि घोटाळा शब्द वापरु नका. आसपास पत्रकार असले म्हणजे? सुतावरुन स्वर्ग गाठतात लेकाचे.

खडीवाले : साह्येब तुम्हाला string operation म्हणायचेय काय? मग तसं बोला ना सरळ.

अमात्य : (डोक्याला हात लावतात) कुदळे तुम्ही बोला...

कुदळे : साहेब त्याचे काय आहे?... हा रस्ता आहे ना तो कुणी कंत्राटदाराने पेशवेकाळात बांधला.. आता तो आम्हाला मिठाई कशी देणार सांगा? त्याच्याकडुन मिठाई घ्यायची म्हणजे आम्हालापण..... ('वर' बघतात आणि हसायचा प्रयत्न करतात पण कळवळल्यापलीकडे काही करु शकत नाहीत)
मिठाई नाही मिळाली तर मग आम्ही तिकडे देखरेखीसाठी फ़िरकणार तरी कसे ना? तुम्हीच सांगा... त्यातून तिकडे लोकांची वहिवाट नसल्याने अशी वाट लागली बघा...

अमात्य : ओके.. पण ठेकेदारांना जवाब मला द्यावा लागतो त्याचे काय? काय सांगू त्यांना मी? मी काय सर्वेसर्वा नाही. माझीही काही जबाबदारी आहे. मी ही बांधिल आहे कुणालातरी उत्तर द्यायला.

कुदळे : साहेब एवढे एक वेळ संभाळुन न्या की... परत असे नाही होणार

अमात्य : बर बर बघतो... रात्री बंगल्यावर एक मिठाईचे बॉक्स पाठवुन द्या म्हणजे झाले.. च्यायला घोळ तुम्ही करायचा आणि निस्तरायचा आम्ही.. बर आता ह्यावर उपाय काय करणार ते बोला?

कुदळे : हे काय आत्ता जातो साहेब मुकादम, मजुर आणि हत्यारे घेउन आणि खोदकामास सुरुवात करतो बघा.. चार दिवसात नाही तळजाईचा तळ गाठला तर नावाचा कुदळे नाही.

अमात्य : ठीक आहे. जा कामाला लागा...

बैठक संपते

-------- क्रमश:

रेशमियाच्या गाण्यांनी

चाल : रेशमाच्या रेघांनी

रेशमियाच्या गाण्यांनी
भुंकणार्‍या प्राण्यांनी
कर्ण कसा माझा की हो फ़ोडीला
हात नका लावु त्याच्या सी.डी.ला |

नवी कोरी चोरी सुफ़ी साजाची
'टोपी' चढविली रीमिक्स बाजाची
बाजाची हो बाजाची
माईक आडवा ऐटीमध्ये तोंडाजवळ ओढीला
हात नका लावु त्याच्या सी.डी.ला |

गात जाई प्रत्येक गाणे नाकात
रसिकांच्या उठते तिडिक डोक्यात
डोक्यात हो डोक्यात
चुंबनखोर इमरान हाश्मी, आणिक असतो जोडीला
हात नका लावु त्याच्या सी.डी.ला |

कृपा त्याच्यावर सल्लूमियाची
बाजारात चलती आज कचर्‍याची
कचर्‍याची हो कचर्‍याची
काय म्हणू देवा देवा, जनतेच्या आवडीला
हात नका लावू त्याच्या सी.डी.ला |

एक फ़ायदा दिसे त्याच्या गाण्यात
गाढवही वाटे गाते सुरात
सुरात हो सुरात
न्यूनगंड कित्येकांचा, दूरदेशी धाडीला
हात नका लावु त्याच्या सी.डी.ला |

~ मिलिंद छत्रे

सुस्वागतम...

माझ्या ब्लॉगवर तुमचे स्वागत आहे. माझी काही विडंबने, विनोदी लेख आणि असेच काहीबाही इथे टाकायचा विचार आहे.