Tuesday, September 9, 2008

जिंदगी

जशी जिंदगी ढळू लागली
काळसावली छळू लागली

कुपोषणाची कीड पसरता
नवी पालवी गळू लागली

शांति-ज्योत ही पेटविल्यावर
शांतता होरपळू लागली

दुनियेची बस तुडुंब भरली
जिंदगी लोंबकळू लागली

कशास फुंकर तिने घातली?
जखम पुन्हा भळभळू लागली

जरी आंधळा तरी जगाची
नेत्रपल्लवी कळू लागली

गंध तिचा वाऱ्यावर फिरला
कळी कळी दरवळू लागली

अशी जन्मभर तेवलीस की
ज्योत उराशी जळू लागली

पाय रोवुनी उभी रोपटी
वादळेच उन्मळू लागली

3 comments:

Meenakshi Hardikar said...
This comment has been removed by the author.
Meenakshi Hardikar said...

कशास फुंकर तिने घातली?
जखम पुन्हा भळभळू लागली

जरी आंधळा तरी जगाची
नेत्रपल्लवी कळू लागली

पाय रोवुनी उभी रोपटी
वादळेच उन्मळू लागली

he tin masta..... avadale. :)

Dk said...

kevl APRTIM